Het driedelige boek van Ferdinand Bordewijk die eerst als drie verschillende boeken was uitgegeven, heeft tussen de verhalen veel overeenkomsten. Ze hebben allen een streng, dictatoriaal regime verwerkt in zich en het zijn korte verhalen die geen avontuurlijke gebeurtenissen of grote plot twists hebben, maar meer als uitleg en een denkwijze over de beschreven momenten fungeren. Ik heb gekozen om meer te vertellen over Bint, omdat dit verhaal als eerst uitgegeven is en de makkelijkste om over uit te leggen.
Bint gaat over een nieuwe Nederlandsleraar op een middelbare school in 1934. Hij kiest ervoor streng les te geven, aangezien de vorige docent weggepest is. Hij zorgt ervoor dat zijn vier klassen rustig worden. (Toevallig) 4D was eerst de drukste klas, en de leerlingen zijn rustig maar vinden het naar hoe meneer De Bree lesgeeft. De directeur, Bint, is een nog strengere directeur. Te streng, volgens de leerlingen en hun ouders. Hij heeft gezorgd dat er alleen nog maar vier vierde en drie vijfde klassen zijn. De onderbouw bestaat niet omdat geen ouder wilde dat hun kind op Bint's school kwam te zitten.
De leerlingen waren gewend dat Nederlands de leukste les wass omdat ze konden doen wat ze wilden. De Bree heeft hier verandering in gebracht, en hij wilde zorgen dat de leerlingen rustig werden. De lezer krijgt een vraag voor zich gelegd. Hoe kan een docent het beste lesgeven? Streng en ervoor zorgend dat de lessen saai worden en de leerlingen niet opletten, of te soepel en ook ervoor zorgend dat leerlingen niet opletten. Beide gevallen worden gebruikt in het verhaal.
Het verhaal geeft dus aan de lezer de keuze om te bepalen wat de goede en de slechte vorm van lesgeven is. Elk karakter heeft zijn gemixte eigenschappen. De leerlingen vonden de vorige docent aardig omdat hij om niks boos werd. Hij zorgde echter niet voor orde. De Bree zorgt dat de leerlingen rustig worden, maar ze mogen hem totaal niet.
Als tiener trek je snel naar de vorige docent als de leuke, maar een volwassene denkt anders over wat belangrijk is voor een scholier. Dit vind ik een mooi contrast, en als je het verhaal uitleest ben je waarschijnlijk meer geneigd meneer De Bree als goed voor de kinderen te beschouwen.
In het verhaal lees je over leerling Van Beek. Hij zegt tegen de docenten dat hij zelfmoord pleegt als hij een onvoldoende voor zijn schoolwerk haalt. Hij haalde een onvoldoende, en Bint dacht dat niemand het zo serieus hoefde te nemen. Het gebeurde wel, en Bint is zo verbijsterd dat hij niet door had kunnen hebben dat het serieus was dat hij ontslag neemt. Bint heeft zijn les geleerd en hij had zich niet moeten focussen op de kinderen 'opvoeden', maar zorgen dat ze goed over zichzelf moeten kunnen voelen.
Dit boek is niet per se een die ik Love, maar er zit wel een heel goede boodschap achter. Het is lastig om een goede balans te vinden tussen streng of loslatend te zijn. Beide kanten en de gevolgen ervan zijn laten zien. Het is een les voor leerlingen, leraren en ouders.
woensdag 29 juni 2016
dinsdag 28 juni 2016
Verwerkingsopdracht Ventoux
Ventoux,
2013,
225 pagina's,
een sportroman geschreven door Bert Wagendorp
Samenvatting - http://www.scholieren.com/boek/12565/ventoux/zekerwetengoed
Informatiemap
Bert Wagendorp, tegenwoordig schrijver en sportcolumnist, is in 1956, op 5 november, in Groenlo geboren. Hij groeide daar op en ging in Groningen Taal- en Letterkunde studeren op de Rijksuniversiteit. Hij werd verslaggever voor de Leeuwarder Courant in 1985. In '88 ging hij verder bij De Volkskrant. Hierin zette hij verslagen over de Tour de France. Hij focuste destijds meer op verslagen schrijven dan boeken. In 1995 kwam zijn eerste boek op de markt.
1995 - De Proloog
2002 - Tussen Bordeaux en Alpe d'Huez
2005 - De Dubbele Schaar
2006 - Sportleven
2008 - Het kan altijd Erger; HNS Sportboek
2009 - Ard Schenk met Wybren de Boer en Frans Oosterwijk
2010 - De Wereld volgens Wagendorp; Digue Ventoux
2013 - Ventoux
2014 - Het Jongensparadijs
2015 - Vader-en-Dochter-boek
Recensie - http://www.ingeleest.nl/recensie/recensie-bert-wagendorp-ventoux/
Interview - http://www.eciblog.nl/eciblog/interview-met-bert-wagendorp-over-ventoux/
Column - http://www.volkskrant.nl/opinie/heimwee-verlangen-en-nostalgie-naar-1986~a4252695/
Interview - http://www.eciblog.nl/eciblog/interview-met-bert-wagendorp-over-ventoux/
Column - http://www.volkskrant.nl/opinie/heimwee-verlangen-en-nostalgie-naar-1986~a4252695/
Artikel
Is het verhaal vergelijkbaar met het leven van de schrijver?
Allereerst heet de hoofdpersoon Bart, wat sterk lijkt op Bert. Dit betekent niet per se dat het anders geen autobiografie zou zijn, of juist dat het er nu wel één is, maar het zorgt er wel voor dat je de hoofdpersonage sneller gaat vergelijken met Bert Wagendorp.
Ten tweede is Bert Wagendorp sportverslaggever geweest, wat je ook over Bart leest in het boek. Dit is een goede reden waarom het verhaal over de schrijver zelf gaat.
Bart en Bert zijn beide wielrenfanaten. Dit kan ook de keuze van de schrijver omdat het hem bezighoudt, maar gekoppeld met het verslaggeven van sport kan het geen toeval zijn dat Bart toch wel verdacht veel op Bert lijkt.
Korte Verhalen
Een Leven zonder Klachten
Dit korte verhaal, genaamd Een Leven zonder Klachten, is geschreven door Pepijn Lanen, een lid van De Jeugd van Tegenwoordig, die tegenwoordig blijkbaar korte verhalen schrijft.
In ons gesprek zijn een paar vragen opgekomen.
– Waarom zijn de Faka Boyz als tomaten verkleed?
– Als die videoclip slecht voor hun reputatie is, waarom willen ze hem dan nog filmen?
– Wat stond er op de poster, wat de grote reden is dat hun reputatie omlaag is gegaan?
Voor de eerste en laatste vraag hebben we geen legitiem antwoord kunnen bedenken, en daarom hebben we voor de tweede gekozen. In het verhaal lees je veel over de lompheid van Caspar en Franklyn. Ze hebben vast te horen gekregen dat het een goed idee was om een filmpje te maken tegen zinloos geweld. Ze hebben dat geaccepteerd zonder de gevolgen te onderzien, en het pakte verkeerd uit. Het hoge gangster-gehalte dat ze in zich hadden daalde flink, en dat kwam door de poster en door de tomatenpakken, die wellicht op de poster stonden. Ik heb dus toch nog een antwoord kunnen vinden op alle drie de vragen.
De hamvraag die we hebben bedacht gaat dus over hoe ze een beetje dromerig zijn, wat een belangrijk element in het verhaal is. In heel het verhaal zeggen Caspar en Franklyn bijna geen zinnen die alleen maar ABN bevatten.
“Gaat die gast hier een beetje op onze shine lopen fokken.” “Ik ga fokking sleh-hecht.”
Gepaard met de onnozelheid van beide karakters komt dit niet goed en komt één van de twee onder een auto te liggen. Er wordt een sloophamer naar hem gegooid door de regisseur, zonder dat hij het zag.
“Caspar zag hem niet aankomen, ving de hamer nog net op tijd maar deed door het
plotselinge gewicht een paar stappen achteruit, net van de stoep af.”
Die paar stappen waren genoeg om door een vehikel geraakt te worden, en tomatensap onder het wiel vandaan te laten vloeien.
“Ai, Ai, Ai, dacht de regisseur.”
De Fakaboyz wilden het nummer 'Ai, Ai, Ai' noemen, of in ieder geval hun labeleigenaar, waar zij dan op instemden. Dit verwijst dus indirect terug naar hoe lomp de jongens zijn, wat weer verwijst naar de aanrijding.
Of is de regisseur net zo lomp, omdat hij de hamer klakkeloos naar Caspar gooide?
Ik houd wel van dit soort verhalen. Deze laat zien hoe veel semi-bekende rappers in Nederland door het leven gaan, en het roept wat vragen bij je op. Je bent dan niet gelimiteerd tot het lezen van de door de schrijver gemaakte zinnen, maar het verhaal gaat toch nog een beetje door in je eigen hoofd. Dat vind ik een mooi verschijnsel, en daarom kunnen korte verhalen meer waarde hebben dan lange, uitgebreide.
Omdat ik met Fleur dat gesprek heb gehad, ben ik achter meer aspecten van het verhaal gekomen, en dat heeft geholpen met het bedenken en maken van de inhoud van dit verslag.
Verantwoording Problemski Hotel - m.b.t. Vluchtelingen
Verantwoording Problemski Hotel
Artikel 1
Ik heb een artikel gekozen over vluchtelingen die mee proberen te reizen met vrachtwagens, want dat komt ook voor in Problemski Hotel.“Dit gaat een keer escaleren”
In het Artikel van De Groene Amsterdammer gaat het over het probleem van vluchtelingen die mee willen rijden met vrachtwagens, zonder dat de vrachtwagenchauffeur het weet. Zo kunnen ze gratis bij de plek van bestemming komen. In Problemski Hotel, een asielzoekerscentrum, komen veel mensen binnen die illegaal met een vrachtwagen over de grens hebben gereisd. Heden ten dage komen dit soort taferelen dus nog steeds voor, aangezien het boek zich afspeelt voor 1990, en het artikel is geschreven in 2015.
De term mensensmokkelaars is in dit verband niet gepast, omdat de smokkelaars meestal geen idee hebben van wat voor illegaliteiten ze uitvoeren. In het boek gaan de vluchtelingen mee met chauffeurs die ervan weten dat er mensen meerijden, alleen zeggen ze niks tegen anderen erover. Op een gegeven moment gaat een meisje naar Engeland, zonder dat de chauffeur het weet,niet met een vrachtwagen, maar een schip. Ze moest tussen de goederen gaan zitten om mee te gaan. Dit is zo'n zelfde situatie als bij de vrachtwagens in het artikel, maar dan extremer.
Veel westersen zijn skeptisch over de vluchtelingen, alsof ze al deze gevaarlijke dingen, die slecht zijn voor het transport, alleen maar doen voor een goede baan. Maar in Problemski Hotel lees je dat veel van deze mensen het slecht hebben in hun land van herkomst, en naar West-Europa komen om langer te blijven leven dan ze zouden in hun vaderland.
Artikel 2
“Duitsers Deugen”
De laatste tijd gaat het in het nieuws voornamelijk om Duitsland tegenover de vluchtelingenstromen, en vorige maand is er iets bijzonders gebeurd. Een chauffeur die asielzoekers bracht naar een zwembad voor een dag, heette ze welkom in zijn land, en wenste ze een fijne dag. Ze klapten en één onder hen pinkte een traan weg. Vluchtelingen zijn niet zomaar mensen die geld nodig hebben, ze zoeken een plek waar ze zich veilig kunnen voelen, hun kinderen naar school kunnen sturen zonder zorgen. Deze mensen voelen zich nu eindelijk geaccepteerd, ook al is het maar één die het ze heeft verteld. Asielzoekers zijn ook mensen, zoals de rest van de wereld, als we ze niet kunnen accepteren, hoe kunnen we onszelf accepteren, als we precies hetzelfde zouden doen als we ons in zo'n situatie bevonden.
Het is er misschien nog maar één, maar die ene kan de doorbraak betekenen om integratie te bevorderen in heel West-Europa. In Problemski Hotel is in een hoofdstuk verteld over een jongeman, genaamd Maqsood, die wil trouwen met een Belgische vrouw, en hij heeft al een heel plan uitgestippeld om een vrouw voor zich te winnen. Eerst moet hij een disco binnengaan, maar hij spreekt vrijwel geen Vlaams, waardoor hij niet kan kletsen met een vrouw bij de bar. Dit zorgt voor grappige resultaten, maar het heeft ook een kern van werkelijkheid erin. Als buitenlander wordt je minder snel vertrouwd, en vertrouwen win je niet met gebrekkig Engels. Integratie verloopt langzaam als we de asielzoekers het werk zelf laten doen. Hierbij helpen zal het proces helpen te versnellen, en het begint met kleine stapjes.
Tijdloosheid van Het Gouden Ei
Tijdloosheid van het boek Het Gouden Ei
Het Gouden ei is geschreven door Tim Krabbé, het is een thriller met invloeden van extremisme en realisme. Het boek is uitgegeven in 1984, en is één van de eerste boeken met een vreemde draai eraan.
Samenvatting
Rex en zijn vriendin Saskia gaan op vakantie, Saskia raakt zoek tijdens een stop bij het tankstation. Rex is wanhopig en gaat haar zoeken, maar vindt haar niet. Er gebeuren ook dingen die te maken hebben met de man die haar heeft gekidnapt, en de verhaallijnen lopen door elkaar heen, flashbacks gebeuren en het is allemaal lastig te begrijpen. Totdat je het boek uithebt en na 2 weken dingen begint te begrijpen.
Tijdloosheid
'Hij zat anderhalf uur op de balustrade, denkend aan die tegenstrijdigheid en aan andere dingen, en sprong toen. Hij lag zes weken in een ziekenhuis, met een gebroken been en een dubbele armbreuk.'
Het Gouden Ei is een apart boek, kort maar het zet je aan het denken, voor een merkwaardig lange tijd. Dit citaat geeft aan dat het boek vol met vreemde elementen zit, waardoor het lijkt alsof het extreme gewoon is, en het alledaagse een ramp. Een jongen zit op een hekje naar beneden te kijken, een tijdje denkend of hij zal springen, en denkt geen moment aan de gevolgen of aan de reden het niet te ondernemen.
Dit soort rariteiten kwamen 60 jaar geleden niet vaak voor in een boek, de doorsnee schrijver wilde nog een boodschap overbrengen zoals het gepast was, maar Het Gouden Ei heeft een doorslag gemaakt in het vreemde vertellen van een gebeurtenis, alsof de aandacht heel ergens anders op ligt. Dit komt steeds vaker voor, en schrijvers zijn tegenwoordig zo door het lint gegaan met onbegrijpelijke dingen dat er meestal geen touw meer aan te knopen is (die grap was eerst niet de intentie). Waarschijnlijk zullen mensen in de toekomst dit soort momenten zeer op prijs stellen, omdat het terug naar het primaire idee is, en het is op een manier rustgevend om te lezen, maar het zet toch telkens je brein weer tot werken. Het goede aan dit boek is, dat je er echt over na wil denken, en niet steeds het gevoel hebt dat je er toch niet uitkomt.
'Peace? Peace. Ik keek haar in haar ogen en zag dat het goed was.'
Dit Engelse woord kwam tijdens het schrijven van het boek vaak voor, veel hippies gebruikten het als teken voor vrijheid, doen wat je wil. Tegenwoordig wordt nog steeds het teken van de vrede , je wijs- en middelvinger in een V-vorm omhoog steken, veel gebruikt. Het is iets universeels en het zal zeker een ding blijven. Iedereen wil zichzelf kunnen zijn en het vredesteken maken bevestigt dat feit. De zin over dat de hoofdpersoon, Rex, in haar ogen keek lijkt op een andere bekende zin. In de bijbel staat namelijk over de schepping geschreven dat God de dingen maakte, en zag dat het goed was. Toen God de aarde maakte was alles nog vredig, en ik denk dat hier een verband tussen ligt. Ze zeiden immers het Engelse woord ervoor. Ik denk echter dat in de toekomst religies komen en verdwijnen, de bijbel zal opnieuw gesimplificeerd worden, en lezers zullen de vergelijking niet meer herkennen.
'Het was alsof hij voelde wat zij nu voelde- de angst en de eenzaamheid van het Gouden Ei, en alsof daarmee zijn wens eindelijk in vervulling was gegaan: één met haar worden.'
De hoofdpersoon en zijn vriendin gingen samen op vakantie, en ze vertelt hem over een nachtmerrie die ze had toen ze klein was. Ze zat vast in een gouden ei, en ze zweefde door de ruimte, voor eeuwig, naar het niks. Ze was dus claustrofobisch, en dat is iets wat nooit bij mensen weg zal gaan. De meeste lezers kunnen zich wel in haar inleven, want claustrofobie komt niet weinig voor, en de mensen die het niet hebben, hebben nog nooit een écht kleine kamer meegemaakt. Iedereen heeft natuurlijk nachtmerries, dat was zo 200 jaar geleden en zal nog wel 200 jaar zo blijven. Het is heel logisch dat Saskia een nachtmerrie heeft over claustrofobie, en dat geeft de toekomstige lezer een gevoel van compassie, omdat ze het zelf ook een keer mee hebben gemaakt. Het intrigerende wat het verhaal zo speciaal maakt is dat het naar iets extreems wordt omgezet, ze wordt levend begraven. Zo denk je over al je angsten na, hoe het tot jouw dood kan leiden. Als iemand in de toekomst bang is voor robots of iets anders wat in de toekomst zal komen, kunnen ze het verhaal daarmee in verband leggen. Het verhaal heeft bijna geen elementen die niet meer voor zullen komen. Het enige is een potje badminton van 5 pagina's. Die hobby wordt met de dag minder beoefend.
Het Gouden ei is geschreven door Tim Krabbé, het is een thriller met invloeden van extremisme en realisme. Het boek is uitgegeven in 1984, en is één van de eerste boeken met een vreemde draai eraan.
Samenvatting
Rex en zijn vriendin Saskia gaan op vakantie, Saskia raakt zoek tijdens een stop bij het tankstation. Rex is wanhopig en gaat haar zoeken, maar vindt haar niet. Er gebeuren ook dingen die te maken hebben met de man die haar heeft gekidnapt, en de verhaallijnen lopen door elkaar heen, flashbacks gebeuren en het is allemaal lastig te begrijpen. Totdat je het boek uithebt en na 2 weken dingen begint te begrijpen.
Tijdloosheid
'Hij zat anderhalf uur op de balustrade, denkend aan die tegenstrijdigheid en aan andere dingen, en sprong toen. Hij lag zes weken in een ziekenhuis, met een gebroken been en een dubbele armbreuk.'
Het Gouden Ei is een apart boek, kort maar het zet je aan het denken, voor een merkwaardig lange tijd. Dit citaat geeft aan dat het boek vol met vreemde elementen zit, waardoor het lijkt alsof het extreme gewoon is, en het alledaagse een ramp. Een jongen zit op een hekje naar beneden te kijken, een tijdje denkend of hij zal springen, en denkt geen moment aan de gevolgen of aan de reden het niet te ondernemen.
Dit soort rariteiten kwamen 60 jaar geleden niet vaak voor in een boek, de doorsnee schrijver wilde nog een boodschap overbrengen zoals het gepast was, maar Het Gouden Ei heeft een doorslag gemaakt in het vreemde vertellen van een gebeurtenis, alsof de aandacht heel ergens anders op ligt. Dit komt steeds vaker voor, en schrijvers zijn tegenwoordig zo door het lint gegaan met onbegrijpelijke dingen dat er meestal geen touw meer aan te knopen is (die grap was eerst niet de intentie). Waarschijnlijk zullen mensen in de toekomst dit soort momenten zeer op prijs stellen, omdat het terug naar het primaire idee is, en het is op een manier rustgevend om te lezen, maar het zet toch telkens je brein weer tot werken. Het goede aan dit boek is, dat je er echt over na wil denken, en niet steeds het gevoel hebt dat je er toch niet uitkomt.
'Peace? Peace. Ik keek haar in haar ogen en zag dat het goed was.'
Dit Engelse woord kwam tijdens het schrijven van het boek vaak voor, veel hippies gebruikten het als teken voor vrijheid, doen wat je wil. Tegenwoordig wordt nog steeds het teken van de vrede , je wijs- en middelvinger in een V-vorm omhoog steken, veel gebruikt. Het is iets universeels en het zal zeker een ding blijven. Iedereen wil zichzelf kunnen zijn en het vredesteken maken bevestigt dat feit. De zin over dat de hoofdpersoon, Rex, in haar ogen keek lijkt op een andere bekende zin. In de bijbel staat namelijk over de schepping geschreven dat God de dingen maakte, en zag dat het goed was. Toen God de aarde maakte was alles nog vredig, en ik denk dat hier een verband tussen ligt. Ze zeiden immers het Engelse woord ervoor. Ik denk echter dat in de toekomst religies komen en verdwijnen, de bijbel zal opnieuw gesimplificeerd worden, en lezers zullen de vergelijking niet meer herkennen.
'Het was alsof hij voelde wat zij nu voelde- de angst en de eenzaamheid van het Gouden Ei, en alsof daarmee zijn wens eindelijk in vervulling was gegaan: één met haar worden.'
De hoofdpersoon en zijn vriendin gingen samen op vakantie, en ze vertelt hem over een nachtmerrie die ze had toen ze klein was. Ze zat vast in een gouden ei, en ze zweefde door de ruimte, voor eeuwig, naar het niks. Ze was dus claustrofobisch, en dat is iets wat nooit bij mensen weg zal gaan. De meeste lezers kunnen zich wel in haar inleven, want claustrofobie komt niet weinig voor, en de mensen die het niet hebben, hebben nog nooit een écht kleine kamer meegemaakt. Iedereen heeft natuurlijk nachtmerries, dat was zo 200 jaar geleden en zal nog wel 200 jaar zo blijven. Het is heel logisch dat Saskia een nachtmerrie heeft over claustrofobie, en dat geeft de toekomstige lezer een gevoel van compassie, omdat ze het zelf ook een keer mee hebben gemaakt. Het intrigerende wat het verhaal zo speciaal maakt is dat het naar iets extreems wordt omgezet, ze wordt levend begraven. Zo denk je over al je angsten na, hoe het tot jouw dood kan leiden. Als iemand in de toekomst bang is voor robots of iets anders wat in de toekomst zal komen, kunnen ze het verhaal daarmee in verband leggen. Het verhaal heeft bijna geen elementen die niet meer voor zullen komen. Het enige is een potje badminton van 5 pagina's. Die hobby wordt met de dag minder beoefend.
Abonneren op:
Posts (Atom)